"Okolice wsi Grunwald, Łodwigowo i Stębark stanowią teren pofałdowany, o wzgórzach ponad 200 metrów, posiadających przeważnie łagodny spadek i podzielonych dość rozległymi dolinkami. Po dzień dzisiejszy niektóre z tych wzgórz porosłe są lasami i do dzisiaj również rosną w tych stronach rozłożyste dęby wzdłuż dróg ze Stębarku i Lodwigowa do Grunwaldu. Nierówność terenu i szata leśna, która w 1410 roku musiała być niewspólmiernie większa sprawiają, że nawet w naszych czasach trudno byłoby gołym okiem zorientować się co do jakości i ilości rozstawionych wojsk, których po prostu nie byłoby widać. Wielki mistrz wybrał więc dobre miejsce do zmagań, nadające się do zasadzek i zaskoczeń, do nieoczekiwanych ataków i utrudniające orientację przeciwnikowi, który jeśli miał liczną armię, nie był w stanie widzieć jej całości w każdej chwili boju. Skoro jednak teren był nieprzejrzysty dla wojsk polsko-litewskich, nie stawał się przez to przejrzystym dla Krzyżaków."